Ποιες θα μπορούσαν να είναι οι εναλλακτικές προοπτικές της Ελληνικής Δημοκρατίας μέχρι το 2044, όταν θα συμπληρωθούν εβδομήντα χρόνια από την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας το 1974; Η διαπραγμάτευση αυτού του ερωτήματος προσεγγίζεται μέσα από τη στρατηγική προόρασης, η οποία εστιάζει στις δυναμικές εκτιμήσεις και την κατανόηση των συστημικών αλλαγών, προσφέροντας μια διεπιστημονική προσέγγιση.
Η έρευνα που παρουσιάζεται στο πλαίσιο του συνεδρίου «ΜΙΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», αναπτύσσει σενάρια για το μέλλον της φιλελεύθερης δημοκρατίας, στηριγμένη σε εγχώριες μελέτες στρατηγικής προόρασης και δεδομένα από εμπειρικές αναλύσεις. Οι κύριες μεταβλητές της έρευνας περιλαμβάνουν τα επίπεδα δημοκρατικής κουλτούρας και κοινωνικής εμπιστοσύνης καθώς και τη σχέση της τεχνολογίας με τους δημόσιους θεσμούς και το φυσικό περιβάλλον.
Από την ανάλυση των αβεβαιοτήτων προκύπτουν τέσσερα σενάρια για το μέλλον της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το πρώτο, που ονομάζεται «Ενάρετος Κύκλος», περιγράφει μια θετική δυναμική με ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή. Το δεύτερο σενάριο, η «Τεχνοκρατική Δημοκρατία», είναι αποτέλεσμα τεχνολογικής ωριμότητας σε μια εσωστρεφή κοινωνία. Το τρίτο σενάριο αναδεικνύει μια «Δημοκρατία σε Μετάβαση», εν μέσω ανεπάρκειας των υποσχέσεων της τεχνολογίας. Το τέταρτο σενάριο, το «Καθοδικό Σπιράλ», καταγράφει την κλιμάκωση κοινωνικών ανισοτήτων και την ανατροπή των δημοκρατικών αξιών.
Παρά τις ωφέλειες από την ανάλυση των εναλλακτικών σεναρίων, τονίζεται η σημασία του βιώσιμου «Ενάρετου Κύκλου», που να στηρίζει μια ισχυρή και ανθεκτική Ελλάδα. Μέσω του backcasting, γίνονται προτάσεις για δημόσιες πολιτικές που θα μπορούσαν να προσελκύσουν ένα θετικό μέλλον και να απομακρύνουν τις αρνητικές προοπτικές. Συνολικά, η δομημένη σκέψη για το μέλλον αναδεικνύει τις πηγές των φόβων και των ελπίδων μας για τη δημοκρατία.
Πηγή: tovima.gr
