Αδιανόητο παραμένει το γιατί αποφασίσαμε να υποχωρήσουμε από την πάγια θέση ότι οι διαφορές μας με την Τουρκία είναι ευρωτουρκικές και όχι απλώς ελληνοτουρκικές. Οι διαφορές αυτές αφορούν επίσης στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί επιλέξαμε τώρα να εισέλθουμε σε ένα «διάλογο» ξεκινώντας από θέση αδυναμίας, όταν ο διμερής διάλογος ήταν πάντα επιθυμία της Τουρκίας;
Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις απέναντι στην Ελλάδα αυξάνονται διαρκώς. Οτιδήποτε αποκομίσει η Τουρκία από αυτές τις συνομιλίες, παρά τα όσα ενδεχομένως ισχυριστεί η ελληνική πολιτική ελίτ ως «νίκη», θα είναι ουσιαστικά απώλεια για την Ελλάδα. Κάποιοι από την πολιτική ελίτ και τα ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι πιθανές υποχωρήσεις από τις διαχρονικές «κόκκινες γραμμές» της Ελλάδας θα είναι θετικές εξελίξεις.
Ακούγεται ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα στο Αιγαίο λόγω των ακτών της, κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Παράλληλα, αναφέρεται ότι η Ελλάδα έχει περιπλοκές με τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο της, οι οποίες δεν έχουν γίνει αποδεκτές διεθνώς από όλες τις χώρες. Ωστόσο, το Δίκαιο της Θάλασσας επιτρέπει στην Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, γεγονός που θα είχε σοβαρές συνέπειες για την Τουρκία.
Επιπλέον, οι ενέργειες της Τουρκίας, όπως η αναβάθμιση των F-16 από τις ΗΠΑ και οι πιθανές προμήθειες Eurofighter από τη Γερμανία, υποδεικνύουν ότι η κατευναστική προσέγγιση της Ελλάδας δεν έχει οδηγήσει σε οφέλη για τη χώρα μας, αλλά μόνο για την Τουρκία. Οι κάποιες «ευφυείς» εκτιμήσεις των υποστηρικτών αυτής της προσέγγισης δημιουργούν ανησυχία, καθώς η Τουρκία συνεχίζει να κατασκευάζει έναν ισχυρό στρατό.
Είναι καθαρό ότι, αν η Ελλάδα υπαναχωρήσει και υπογράψει συνυποσχετικό για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης που θα καλύπτει περισσότερα από την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, τα οφέλη είναι δυσεύρετα. Η στασιμότητα σε τέτοια ζητήματα μπορεί να είναι πιο επωφελής σε πολλές περιπτώσεις από την «πρόοδο» που εξυπηρετεί αποκλειστικά τους στόχους του αντιπάλου. Αν αυτό δεν αναγνωρίζεται, τότε οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις που προτίμησαν τη στασιμότητα ενδεχομένως είχαν δίκιο στο συμφέρον της πατρίδας.
Πηγή: tovima.gr
