Το debate είχε ως στόχο την εκλογή του νέου αρχηγού του ΠαΣοΚ και προς έκπληξή μου, η συζήτηση απομακρύνθηκε από τις συνηθισμένες τετριμμένες προσεγγίσεις. Επικράτησε ένα πνεύμα ουσιαστικού διαλόγου, απαλλαγμένο από τον λαϊκισμό και τους κούφιους χαρακτηρισμούς που συχνά κυριαρχούν στον πολιτικό λόγο.
Ένας τηλεοπτικός διάλογος δεν θα πρέπει να αποτελεί απλώς ένα εντυπωσιακό θέαμα, επικεντρωμένο στην ανάδειξη του πιο επικοινωνιακού υποψηφίου, αλλά να αξιολογείται βάσει της ικανότητας των υποψηφίων να διατυπώνουν ένα στέρεο όραμα και να ηγούνται με πειθώ και συνέπεια.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης πρότεινε μια μορφή ηγεσίας βασισμένη στη συλλογικότητα, προβάλλοντας ένα μήνυμα συντροφικότητας και υπευθυνότητας, ενώ η Άννα Διαμαντοπούλου, με την εμπειρία που διαθέτει στην ευρωπαϊκή πολιτική, τόνισε την ανάγκη για θεσμική σταθερότητα και μεταρρυθμίσεις. Η ψυχραιμία της μάχης της μέσα σε δύσκολες αντιπαραθέσεις επιβεβαίωσε την εικόνα της ως μιας ώριμης πολιτικού.
Ο Παύλος Γερουλάνος, εστιάζοντας σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και οικονομίας, ήταν πειστικός και υπογράμμισε την αναγκαιότητα ουσιαστικών λύσεων. Η αντιπαράθεσή του με τον Χάρη Δούκα ανέδειξε την ανάγκη για πολιτικούς που απαντούν με συγκεκριμένες προτάσεις στα πραγματικά προβλήματα. Η Νάντια Γιαννακοπούλου πρόσφερε φρεσκάδα και νέες ιδέες στον πολιτικό διάλογο, ενώ ο Μιχάλης Κατρίνης διατήρησε μια σταθερή και συγκρατημένη παρουσία.
Το συγκεκριμένο debate δεν ήταν απλώς μια τυπική εσωκομματική διαδικασία, αλλά έδειξε ότι το ΠαΣοΚ δεν επιδιώκει απλώς την πολιτική επιβίωση, αλλά και έναν νέο ρόλο στον δημόσιο διάλογο. Η σχεδόν παντελής απουσία αναφοράς στον ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει αυτήν την κατεύθυνση. Εν τέλει, οι συμμετέχοντες, εκτός από τους εαυτούς τους, κέρδισαν και το ΠαΣοΚ, αποδεικνύοντας ότι η παράταξη έχει ακόμη πολλά να προσφέρει στον πολιτικό χώρο.
Πηγή: tovima.gr
