Η κατάσταση που βιώνουν οι νέοι της εποχής μας είναι έντονα ανησυχητική. Πολλοί από αυτούς έχουν αποκτήσει φόβους και τραύματα, ενώ οι αγχώδεις διαταραχές, η κατάθλιψη και οι αυτοτραυματισμοί αυξάνονται ραγδαία σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε αυτό το περιβάλλον, οι νέοι εμφανίζονται ως μια άγρια, ασυμβίβαστη γενιά, χωρίς εύκολες επαγγελματικές προοπτικές ή οικονομικές διέξοδοι.
Η παραβατικότητα, αντί να μειώνεται μέσω των τιμωρητικών πολιτικών, συχνά επιδεινώνεται, οδηγώντας σε κοινωνικό αδιέξοδο και υπονομεύοντας την κοινωνική συνοχή. Αυτό εντείνεται από τις πολιτικές εγκλεισμού και καταστολής, οι οποίες αντί να προσφέρουν λύσεις, προκαλούν πανικό στις οικογένειες και επιδεινώνουν τα υπάρχοντα προβλήματα.
Αυτή η κατάσταση απευθύνει διάφορα ερωτήματα. Ποιος είναι υπεύθυνος για την εκπαίδευση των εφήβων σε σχολεία χωρίς τις κατάλληλες υποδομές; Ποιος τους διδάσκει ότι η μόνη κοινωνική επιδίωξη είναι το γρήγορο χρήμα; Ποιος τους χαρίζει οικογένειες που δεν μπορούν να διαχειριστούν την καθημερινή πίεση; Οι νέοι μας έχουν υποστεί πρωτοφανή αναστάτωση τα τελευταία χρόνια, με μοιραίες συνέπειες για την ψυχική τους υγεία.
Είναι σημαντικό να επικεντρωθούμε στις λύσεις. Ίσως όχι στη συνηθισμένη έννοια της «πρόληψης», αλλά σε πολιτικές που θα προσφέρουν ουσιαστική στήριξη. Η παρουσία ψυχολόγων στα σχολεία, οι δωρεάν ψυχολογικοί σύμβουλοι για οικογένειες και η προώθηση της ψυχικής υγείας είναι απαραίτητα βήματα. Ο φόβος δεν θα πρέπει να είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην κοινωνία μας, αλλά η αίσθηση ασφάλειας και αποδοχής.
Επιπλέον, χωρίς αυξημένες επενδύσεις στην εκπαίδευση, στις υποδομές και στην υποστήριξη των γονιών, οι παραπάνω προτάσεις δεν θα έχουν αντίκρισμα. Η βία στα παιδιά και στους νέους δεν είναι παρά μια ένδειξη ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στην κοινωνία. Αντί να το αντιμετωπίσουμε με επιφανειακές λύσεις, θα πρέπει να αναζητήσουμε τις ρίζες του προβλήματος.
Πηγή: tovima.gr
