Δεν με εκπλήσσει η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε με πιάνει αδιάβαστο οτιδήποτε μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ικανοί για τα πάντα. Ούτε έχω πιστέψει ότι ήλθαν για να μείνουν. Για να έρθει κανείς αρκεί μια συγκυρία, ενώ για να μείνει απαιτούνται ικανότητες και σκληρή δουλειά. Ποτέ δεν αγόρασα το μύθο της «μεγάλης πολιτικής προσωπικότητας» του Αλέξη Τσίπρα, καθώς φάνηκε ότι κάποιοι αναζητούσαν απλώς ένα αποκούμπι ή ένα μεροκάματο.
Ούτε τώρα ανακαλύπτω τα ανήθικα σχήματα και τις μεθοδεύσεις τους για να παραμείνουν στην εξουσία. Αυτά τα παρακολουθώ εδώ και χρόνια. Ωστόσο, ακόμη κι όταν δεν υπάρχουν εκπλήξεις ή απογοητεύσεις, η επιτηδευμένη ασυνειδησία και ο κυνισμός τους είναι εντυπωσιακοί. Ευτυχώς, τα ζούμε από μακριά. Αφού οι εκλογές τους έβγαλαν από το δρόμο μας, οι πράξεις και οι συμπεριφορές τους δεν μας αφορούν πια.
Η συγκέντρωσή τους στην Κεντρική Επιτροπή και η σύγκρουση μέσα στην Πολιτική Γραμματεία είναι αδιάφορες για τον υπόλοιπο κόσμο. Σε ποιο Συνέδριο θα ξεκαθαρίσουν τις διαφορές τους, κανείς δεν ξέρει. Έχοντας πλήρως απογοητεύσει το εκλογικό σώμα, φαίνεται πως οι δικές τους διαδικασίες δεν τους ενδιαφέρουν πια.
Φυσικά, η μοίρα τους δεν εξαλείφει τον κυνισμό των μεθοδεύσεων που εφάρμοσαν. Ο τρόπος που οι δυσαρεστημένοι απέναντι στον Κασσελάκη αντιδρούν είναι συγκλονιστικός και ενδεικτικός ενός κόμματος που ισχυρίζεται ότι είναι δημοκρατικό. Αλλά οι ίδιοι τον εκλέξαμε. Τα δημοκρατικά κόμματα οφείλουν να είναι προσηλωμένα στη δημοκρατία και να λύνουν τις εντάσεις μέσω της ψηφοφορίας, αντί να αποκλείουν όποιον δεν τους αρέσει.
Στο τέλος, οι ολοκληρωτικές αντιλήψεις παραμένουν ζωντανές και πεθαίνουν χωρίς κανόνες, καταλήγοντας σε έναν σφοδρό και επικίνδυνο παραλογισμό. Κι έτσι, η ποίηση φαίνεται να είναι η μόνη φωνή που αντιλαμβάνεται το βάθος του δράματος που βιώνουν. Πηγή: tovima.gr
