Οι ανεξάρτητες διοικητικές αρχές διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του πολιτεύματος μας, μια διαπίστωση που δεν αμφισβητείται. Εμφανίστηκαν στη Χώρα μας στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, και η συνταγματική κατοχύρωση πέντε εξ αυτών (Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών, Αρχή Προστασίας Δεδομένων, ΑΣΕΠ, ΕΣΡ, Συνήγορος του Πολίτη) συνέβη το 2001. Από τότε, ο ρόλος τους έχει εξελιχθεί, επιτρέποντας μια ψύχραιμη αποτίμηση του έργου τους.
Όσον αφορά τη λειτουργία τους, φαίνεται ότι οι ανεξάρτητες αρχές έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές. Για παράδειγμα, η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει πρόστιμα σε υπουργεία, ενώ ο Συνήγορος του Πολίτη επιτελεί ρόλο μεσολαβητή μεταξύ διοίκησης και πολιτών. Επιπλέον, η επίβλεψη ζητημάτων όπως οι υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών είναι επίσης μια ευθύνη που αναλαμβάνουν αυτές οι αρχές, τονίζοντας τη σημασία τους στην προστασία των ατομικών δικαιωμάτων.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ανεξάρτητες αρχές. Πολλές από αυτές είναι συχνά υποστελεχωμένες, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη λειτουργία τους. Επιπλέον, οι διάφορες ανεξάρτητες αρχές διέπονται από διαφορετικά νομοθετικά πλαίσια, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση.
Η επιλογή των μελών των ανεξάρτητων αρχών είναι ένα άλλο ζητούμενο που χρήζει προσοχής. Το ισχύον σύστημα που επιτρέπει την επιλογή από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής έχει πλεονεκτήματα, όπως η αναγκαιότητα συναινέσεων. Ωστόσο, εμφανίζει και αδυναμίες, όπως καθυστερήσεις στην αντικατάσταση των μελών που έχουν λήξει οι θητείες τους, καθώς και διαδικασίες που διεξάγονται χωρίς δημοσιότητα. Ίσως να εξεταστεί το ενδεχόμενο επιλογής μελών από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έπειτα από γνωμοδότηση ενός αντιπροσωπευτικού οργάνου.
Εν κατακλείδι, οι ανεξάρτητες αρχές ήρθαν για να μείνουν και έχουν προσφέρει σημαντικά στη λειτουργία της ελληνικής δημοκρατίας, λειτουργώντας ως θεσμικά αντίβαρα σε μια ολοένα και πιο κυρίαρχη εκτελεστική εξουσία.
Πηγή: tovima.gr
