Ο Αρκάς χρησιμοποιεί το σκίτσο του για να αναδείξει την ατέρμονη ανθρώπινη βλακεία, η οποία, όπως φαίνεται, τον παρακινεί σε μια διαρκή αγανάκτηση. Το πρωταγωνιστικό πρόσωπο του σχεδίου του είναι ένας ηλικιωμένος σκύλος, ο οποίος εκφράζει την απογοήτευσή του για τη διαρκή παρουσία της ηλιθιότητας γύρω του. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά: «Κάθε μέρα που περνάει διαπιστώνω ότι ο μεγαλύτερος ηλίθιος δεν έχει γεννηθεί ακόμα!».
Το θέμα αυτό έχει τύχει επανεξέτασης από τον Αρκά και στο παρελθόν, καταδεικνύοντας έτσι την συνεχώς ανανεωμένη του ανησυχία για την ανθρώπινη φύση. Η καυστική παρατήρηση αυτή μας φέρνει στο νου τη γνωστή ρήση που, κατά λάθος, αποδίδεται στον Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Δύο πράγματα είναι άπειρα: Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το σύμπαν δεν είμαι σίγουρος».
Είναι ενδιαφέρον ότι ο ίδιος ο Αϊνστάιν δεν πίστευε στην απειρία του σύμπαντος, θεωρώντας το περιορισμένο. Οι αναφορές που ενδέχεται να δικαιολογούν την προέλευση της φράσης αυτού του είδους προέρχονται κυρίως από φίλους και συνεργάτες του μετά το θάνατό του το 1955, γεγονός που οδηγεί στην αμφισβήτηση της γνησιότητας της φράσης.
Παρά αυτή την αβεβαιότητα, η ουσία της ρήσης παραμένει αναλλοίωτη και διαφαίνεται καθημερινά. Ο Αρκάς, μέσα από το σκίτσο του, αποτυπώνει ακριβώς αυτή τη διάσταση της ανθρώπινης εμπειρίας, επισημαίνοντας την ακατάπαυστη παράδοση της ηλιθιότητας με την οποία σχεδόν καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι.
Πηγή: tovima.gr
