Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, θυμάμαι τη στιγμή που η ζωή μου άλλαξε, καθώς επισκέφτηκα με τον πατέρα μου το περίπτερο της γειτονιάς μας στον Άη Μελέτη. Είχα ήδη επισκεφτεί το περίπτερο πολλές φορές, αλλά εκείνο το απόγευμα η προσοχή μου τραβήχτηκε από έναν άγνωστο τύπο με γιλέκο και έναν ιδιαίτερο σκουφί, πράγματα που δεν είχα ξαναδεί. Ήμουν μικρός, αλλά ήδη γοητευμένος. Το σοκολατάκι που μου αγόρασε ο πατέρας μου έγινε δευτερεύον, καθώς η επιθυμία μου ήταν να αποκτήσω τον ήρωά μου, τον Μπλεκ.
Ο Μπλεκ, ένα μυθικό όνομα από την παιδική μου ηλικία, με συντρόφευσε σε πολλές ανέμελες στιγμές. Με έκανε να νιώθω μέρος της ομάδας του και με έκανε να ανυπομονώ για το επόμενο επεισόδιο, ακριβώς όπως και για τον επόμενο αγώνα του Ολυμπιακού. Μέσα από τις περιπέτειές του, χωρίς να γνωρίζω τότε την έννοια της αποικιοκρατίας, καταλάβαινα ότι η ελευθερία ενός λαού δεν μπορεί να καταπατάται από άλλον.
Εκείνο το καλοκαίρι στη Χαλκιδική, οι ανακαλύψεις μου συνεχίστηκαν όταν βρήκαμε με τον αδελφό μου δεκάδες παλιά τεύχη του Μπλεκ. Η χαρά μας δεν είχε όρια, παρά τις παρακλήσεις μας προς τον πατέρα μας να μας τα αγοράσει όλα. Γυρίσαμε στην Αθήνα με μια μεγάλη μαύρη σακούλα γεμάτη θησαυρούς που, δυστυχώς, αργότερα πετάχτηκαν στα σκουπίδια από την μητέρα μου.
Η σχέση μου με τον Μπλεκ ήταν κάτι βαθύτερο. Ήθελα να ομιλώ και να σκέφτομαι όπως εκείνος. Οι ιδιωματισμοί του, όπως «Μα τα χίλια ελάφια», με αιχμαλώτιζαν, και αναζητούσα να κατανοήσω τις προεκτάσεις τους. Όμως, οι “μεγάλοι” γύρω μου δεν μπορούσαν να προσφέρουν απαντήσεις στα ερωτήματά μου.
Σήμερα, καθώς συμπληρώνονται 70 χρόνια από την “γέννησή” του, νιώθω την ανάγκη να επιστρέψω στους ήρωες των παιδικών μου χρόνων. Κάποια στιγμή, καθώς μεγάλωνα, απομακρύνθηκα από τις περιπέτειές του. Έχω αλλάξει, δεν ξέρω αν μεγαλώνοντας έγινα πιο σοβαρός ή αν απλά έκανα άλλες επιλογές. Ωστόσο, η εμπειρία του Μπλεκ παραμένει ζωντανή μέσα μου, μια σύνδεση με την αθωότητα και το πάθος των παιδικών χρόνων.
ΥΓ. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς με το γιλέκο του δεν κρύωνε τον χειμώνα.
Πηγή: tovima.gr
