Στην παρούσα συγκυρία, οι επανεμφανίσεις πρώην Πρωθυπουργών έχουν αποκτήσει υπερβολική σημασία ως πολιτικά γεγονότα. Συνήθως, τα κίνητρά τους φαίνονται προσωπικά, ακόμη και αν ελλείπει η προφανής υστεροβουλία ή η πιθανότητα να επανέλθουν σε κεντρικούς ρόλους. Σε πολλές περιπτώσεις, απουσιάζει το στοιχείο που θα μπορούσε να τους διαφοροποιήσει ως statesman, όπως ορίζεται στην αγγλοσαξωνική πολιτική πρακτική.
Αυτό είναι κάτι που οι πρώην Πρωθυπουργοί θα έπρεπε να αναγνωρίσουν και να αξιολογήσουν εφόσον επιθυμούν να διατηρούν επιρροή και ρόλους στην πολιτική σκηνή. Υπό αυτό το πρίσμα, η πρόσφατη επανεμφάνιση του πρώην Πρωθυπουργού της περιόδου 2015-2019, που αναλαμβάνει ρόλο επικεφαλής ενός ινστιτούτου που δημιούργησε, προκαλεί απορίες σχετικά με τη σκοπιμότητά της και τη σημασία της.
Ειδικότερα, σε μια περίοδο όπου το κόμμα του καταρρέει, με επιβαρυμένες ευθύνες για αυτό από την πλευρά του, η δημόσια παρέμβαση του πρώην Πρωθυπουργού για την προοπτική της ελληνικής οικονομίας εγείρει ερωτήματα. Τα αποτελέσματα που παρουσίασε κατά τη διάρκεια της θητείας του έχουν σχεδόν εκμηδενίσει τις προοπτικές αυτές. Τα ερωτήματα ίσως να βρουν απάντηση στα λεγόμενά του, αλλά είναι πιθανό να παραμείνουν αναπάντητα, ενώ η αδυναμία των πρώην πολιτικών να αποδεχτούν ορισμένες σκληρές αλήθειες για τους εαυτούς τους ίσως να επιβεβαιώνεται ξανά.
Πηγή: tovima.gr
